Köy Enstitüleri: “Eli kadar kafasını, kafası kadar elini işletmesini bilenlerin yuvası”

Bugün Köy Enstitülerinin kuruluşunun 79’uncu yıl dönümü.  Önce 1946 yılında Köy Öğretmen Okullarına dönüştürülen ve ardından Demokrat Parti tarafından 1954 yılında kapatılan Enstitüler, Cumhuriyet’in kalkınma ve eğitim politikalarının en önemli kurumlarındandı.

Bölgesel tarımdan evrensel edebiyata kadar geniş bir alanda teorik bilgi ile uygulamayı birleştirerek “işte eğitim” modeli uygulanan Enstitüler, Anadolu’nun öğretmen ihtiyacını da karşılama amacı taşıyordu.

Birçok alanda önemli bir birikimin oluşmasını sağlayan Enstitülerden yetişen bilim, kültür, eğitim ve sanat insanları, Cumhuriyet aydınlanmasını Anadolu’ya taşımıştı.

Enstitülerin bir de dergisi vardı: Köy Enstitüleri Dergisi. Öğrencilerin araştırma, inceleme ve çevirilerinin yanı sıra öykü, şiir ve mektuplarının da yayımlandığı Dergi’de bulunan yazılar, dönemin yoksunluk koşullarına rağmen dikkat çekici nitelikteydi.

İşte, 1945-1947 yılları arasında yayımlanan Köy Enstitüleri Dergisi’nde yer alan öğrenci ürünlerinden bazıları:

Enstitülerin 5’inci kuruluş yıl dönümü için Yüksek Köy Enstitüsü Öğrencisi Mehmet Başaran’ın yazdığı şiir.

Öğrencilere ailelerinden gelen mektuplar da yayımlanıyordu.

Müzik derslerinde hem ses hem enstrüman eğitimi vardı.

Enstitü öğrencileri çevre yörelerden halk türkülerini derleyerek kayda alıyorlardı.

Enstitü öğrencileri, çeviri yapabilecek düzeyde yabancı dil eğitimi de görüyordu.

Yapıların eğitime etkisi de öğrenciler tarafından incelenen konular arasındaydı.

Öğrenciler, sosyolojik araştırmalar da yapıyor ve toplumsal gelişime katkı sağlıyorlardı.