Çadır kentte yaşam: “Depremden bu yana aynı kıyafetlerle, yarı aç yarı tok”

MALATYA

Fotoğraflar: İlke Çıtır, Görkem Deniz Berk

Kahramanmaraş merkezli depremlerin ardından binlerce binanın ağır hasar aldığı Malatya’da yaşam çadır kentlerde devam ediyor.  Yeşilyurt ilçesi Cemal Gürsel mahallesinde bulunan 110 çadırdan oluşan çadır kentte gıda, su ve hijyen sorunları halen çözülebilmiş değil.

Çadır kente elektrik yaklaşık 10 gün önce bağlanabilmiş. Su ise halen bir sorun.  Hüseyin Sakıncı, şebeke suyunun kullanılamadığını, suyu çoğu zaman kendi imkanları ile alabildikleri zaman zaman ise tankerler geldiğini söylüyor. Geçtiğimiz haftalarda yaşanan şiddetli yağışlar ile birlikte çadırlar suyun içinde kalmış. Sakıncı etrafı göstererek “Bundan 10 gün önce her şey suyun içindeydi.” dedi. Sohbetimiz sırasında önümüzdeki istiflenmiş tahta paletleri parmağıyla göstererek “Yağmurlar bitti, daha yeni palet getirdiler. Suyun altında kalmayalım diye. Normalde 20 gün önceden verilmesi gerekiyordu bunların.”  diyor.

Çadır yaşamı etkisini gösteren soğuk havalar ile daha da çetinleşmiş. Isıtıcı dağıtılmaması ve yakacak yardımının yeterli olmaması ile sobaların işlevsiz kalması bu durumun en büyük nedenlerinden.  Sohbet ettiğimiz bir başka yurttaş ise çocuklarının soğuktan yatamadığını, hastalanan çocukları için her gün hastaneye gitmek zorunda kaldığını söylüyor.

Yanlarından ayrılıp tahta paletlerin dağıtıldığı noktaya ilerlediğimiz de çocuk yaşlı herkesin büyük bir telaşla palet taşıdığını görüyoruz. Konuşmak için yaklaştığımız herkes çadırlarına palet yerleştirmeleri gerektiğini söyleyerek bizi geri çeviriyor.

Yarı aç, yarı tok

Çadır kent içerisinde yemek ihtiyacı Bodrum Belediyesi tarafından kurulan mobil mutfak ve gönüllü aşçılar ile giderilmeye çalışılıyor. Mobil mutfakta 3 öğün yemek ve çay hizmeti olmasına rağmen yeterli beslenme sorunu tam anlamıyla çözülebilmiş değil. Sağlanan hizmet 110 çadır ve 500 depremzedenin bulunduğu çadır kent için her zaman yeterli olmuyor. Çadır kentte yaşayan bir yurttaş, yemek hizmetinin yeterli olup olmadığına dair sorumuza “Bazen yiyoruz bazen yiyemiyoruz. Yarı aç yarı tok…”  yanıtını veriyor.

Bodrum Belediyesi tarafından kurulan mobil mutfağın haberi

“Üstümdeki kıyafeti akşamdan yıkıyorum, sabah giyiyorum.”

Giysi ve hijyen malzemelerine depremin üzerinden aylar geçmesine rağmen halen ulaşılması çok güç. Yüzlerce kişinin yaşadığı çadır kentte konuştuğumuz bir çok kişiden uzun sürelerdir aynı kıyafeti yıkayıp giyiyor. Bebek giysilerinin bulunabildiğini ancak yetişkinler için giysi yardımı olmadığını, halen depremin ilk anından beri üzerlerinde olan giysilerini kullanmak zorunda kaldıklarını öğreniyoruz.

Erdal Yanık, depremde ilk önce ağır hasar alan evinin ardından ise ailesi ile beraber kalması gerektiğini için Akkuyu Nükleer Santralindeki işini kaybetmiş. Depremden ancak 15 gün sonra ailesi ile birlikte çadır kente yerleşebilmiş. Yanık’da iki aydır aynı kıyafetleri giydiğini ve giysi yardımı yapılmadığını söylüyor. Yardımların yapılmamasının nedenini ise  “Burası alevi toplumu diye yardımlar buraya gelmiyor” şeklinde ifade ediyor.

Ders kitabı yok

Temel ihityaçların yanı sıra eğitim sorunu da tam çözülebilmiş değil.  Çoğu öğrencinin ders kitapları ya enkaz altında kalmış ya da evleri ağır hasarlı olduğu için içeri girip alamıyorlar. Üniversite sınavına hazırlanan öğrenciler için ise ders kitabı yardımı yapılmıyor. Cemal Gürsel Mahallesindeki çadır kentte küçük yaştaki çocuklar için bir kreş ve  oyun alanı olmasına rağmen öğrenciler için ders çalışabilecekleri bir alan bulunmuyor. Konuştuğumuz öğrenciler henüz her çadırda elektrik olmadığı için kitapları olsa dahi ders çalışamayacaklarını söylüyor.

Çadır kentte yaşayan yurttaşlardan bazıları ise yeterli destek alamadıklarını belirterek bunu Alevi olmalarına bağlıyor. Konuştuğumuz yurttaşlar, çadır kentin Bornova Belediyesi tarafından kurulduğunu, Bodrum Belediyesi tarafından ise yemek dağıtımı yapıldığını anlatıyor.